ORMANCI
Çıktım Belen kahvesine baktım ovaya,
Bay Mustafa çağırdı, dam(a)’oynamaya.
Ormancı da gelir gelmez, yıkar masayı,
Söz dinlemez ormancı, çekmiş kafayı.

Aman ormancı, canım ormancı
Köyümüze bıraktın yoktan bir acı.

Köyümüzün ortasında, değirmen döner,
Değirmenin suları, dağından iner.
Ormancıya atılan kurşun, Tevfik'e döner,
Tevfik'in feryatları, yürekler deler.

Aman ormancı, canım ormancı
Köyümüze bıraktın yoktan bir acı.

Köyümüzün suları da hoştur içmeye,
Üstünde köprüsü var, gelip geçmeye.
Tevfik'imi vurdular, hiç mi hiç yere,
Yazık ettin ormancı, köyün iki gencine

Aman ormancı, canım ormancı
Köyümüze bıraktın yoktan bir acı.
Yöre: Muğla
Derleyen: Nazmi YÜKSELEN
Notaya alan: Hamdi ÖZBAY