ÂTEŞ-İ SÛZÂN-I FİRKAT YAKDI CİSM - CÂNIMI
Âteş-i sûzân-ı firkat yakdı cism ü cânımı
Bir harâb-âbâde döndürdü dil-i vîrânımı
Neyle teskîn eyleyim bu dîde-i giryânımı
Çünki aldırdım elimden sevgili cânânımı

Ağla çeşmim ağla durma gitdi elden nazlı yâr
Çağla ey eşk-i terim çağla misâl-i cüy(i)-bâr
Makam: Hicaz
Beste: Hacı FÂİK Bey
Güfte: Mehmet SÂDİ Bey

Sûzân: Yakan, yakıcı
Firkat: Ayrılık, ayrılık acısı
Cism ü cân: İnsanın bütün varlığı
Harâb-âbâd: Yıkıntı, baştanbaşa yıkılmış yer
Dil-i vîrân: yok olmaya yüz tutmuş gönül
Teskin etmek: Yatıştırmak
Dîde-i giryân: Ağlayan göz
Eşk-i ter: Gözyaşı
Cüy(i)-bâr: Irmak, dere.

Yöneten (Şef): Hasan ESEN