یازدهم سپتامبر روز ملی کاتالونیا است. بنا به آمار پلیس محلی، یک میلیون و هشتصد هزار نفر در بارسلون به این مناسبت راهپیمایی کردند.

این مساله تمایل بسیاری از شهروندان این منطقه به جدایی از اسپانیا و تشکیل یک دولت مستقل را نشان می دهد. شمار بسیاری از افراد حاضر در این تجمع، خواستار اجرایی شدن پیشنهاد دولت کاتالونیا برای برگزاری همه پرسی استقلال در نهم نوامبر بودند.

آرتور مس، رئیس جمهور کاتالونیا، مانند بسیاری از هموطنانش به تجربه اسکاتلند چشم دوخته است. او در یک کنفرانس مطبوعاتی گفت: «پرسش من این است: آیا کاتالونیا یک ملت متفاوت است؟ بله یک ملت متفاوت است. بنابراین اگر اسکاتلندی ها حق تصمیم گرفتن درباره آینده سیاسی شان را دارند، چرا مردم کاتالونیا چنین حقی نداشته باشند؟»

اما برخلاف نظر آقای مس، تفاوت های زیادی میان کاتالونیا و اسکاتلند وجود دارد.

جدال حقوقی

برگزاری رفراندوم از دید دولت محافظه کار ماریانو راخوی، غیر قانونی است. مادرید تهدید کرده است که در برابر هر تلاشی برای همه پرسی، از دادگاه قانون اساسی این کشور خواهد خواست تا آن را ابطال کند.

مادرید هرگونه مذاکره راجع به استقلال را رد می کند، اما لندن در راه برگزاری رفراندوم، مانعی قرار نمی دهد. راخوی راه های گفتگو را بسته است اما دیوید کامرون، به انتخاب اسکاتلندی ها احترام می گذارد.

هویت فرهنگی و مساله زبان محلی

مساله زبان کاتالان و هویت فرهنگی متفاوت در این منطقه اسپانیا بسیار پر رنگ است. الکس ساموند، نخست وزیر اسکاتلند در توجیه دلایل تمایل به استقلال، اشاره ای به مساله زبان و هویت نمی کند: «حالا که این فرصت تاریخی را برای سپردن اسکاتلند به دستان اسکاتلندی ها داریم، تعداد بیشتر و بیشتر از افراد به جای نه گفتن، می گویند: آری. آری، چرا که ما قدرت ایجاد شغل های جدید را داریم، باید کشوری کارآمدتر بنا کنیم. آری، چرا که کنترل بودجه مان را در اختیار خواهیم داشت تا بتوانیم از سیستم بهداشت عمومی خود محافظت کنیم. آری، چرا که ما باید، مطلقا باید، از تمام استعدادهای مردم اسکاتلند استفاده کنیم.»

وضعیت اقتصادی متفاوت

وضعیت اقتصادی این دو ملت هم بایکدیگر متفاوت است. درست است که بیشتر ذخایر نفت دریای شمال در سواحل اسکاتلند قرار دارد، اما این کشور، به تنهایی بیش از ده درصد تولید ناخالص داخلی بریتانیا را تشکیل نمی دهد. کاتالونیا، یک قطب اصلی اقتصاد اسپانیا است؛ ثروتمندترین منطقه این کشور که ۱۹ درصد تولید ناخالص داخلی و ۲۵ درصد صادرات اسپانیا را در اختیار دارد.

کاتالونیا از سال ۱۹۸۰ و اسکاتلند از سال ۱۹۹۹، به درجه بالایی از خودمختاری دست یافتند. هر دو منطقه، بهداشت، آموزش و خدمات اجتماعی خود را کنترل می کنند.

با این حال، به نظر می رسد دست کم فعلا نمی توان نسخه اسکاتلند را برای کاتالونیا تجویز کرد.