İnce bir vedanın sabahı

Ceketini unutmuştu kadın arabada, akşamki öldüren vedalaşmada

Yürüyordu kadın,güneş ışıklarını gösterirken şehrin yosma kaldırımlarına

Yürüyordu kadın şiirlerden masum

adam,ayrılık,ilişki,kadın,şiirlerBiraz kırgın biraz yorgun

Arabada bekliyordu adam göz ucunda Marmara

Durgun ve sakin o gün

Ne taşıt sesleri ne klakson nağmeleri

Ne de martı çığlıkları

Suskundu adam,şehir suskundu

Her şey hazır ve nazırdı hoşçakallara

Suskundu adam fırtına öncesi kilitlenmiş dudaklar

Çilingirini beklemekte çığlıklar

Arabaya bindi kadın,selam sabah kalmamıştı dudaklarda

Kısa bir konuşma sonrası ceketini alıp inmeye niyetlendi kadın

Ve ömür kurutan o cümle yaklaşmıştı dudaklara

Biraz kısık ve çatallaşmış bir sesle ‘’kendine iyi bak ‘’ dedi kadın

İkiside farkındaydı kendilerine değil hiçbir şeye iyi bakamayacaklarının

‘’unut’’ dedi adam…

Kadın anlamsız gözlerle ‘’efendim’’ dedi

‘’unut bişey unut ceketini unut çantanı unut tekrar gelmek için bir şey unut’’

Hıçkırıklar dizilmişti boğaza ıslandı elmacıklar

Dudaklar büzülmüş dişler sıkılmış

Gitti kadın

Geride kanayan düşler,gıcırdayan dişler

Sıkılmış bir yumruk,sancılı bir çocukluk bırakmıştı

Susmuştu adam şehir susmuştu

Ceketini değil ama kadın bu kez yüreğini unutmuştu…