انتخابات پارلمانی روز یکشنبه، ۴ اکتبر پرتغال یکی از کم اقبال ترین انتخابات تاریخ این کشور پس از گذر به دموکراسی در سال ۱۹۷۴ میلادی خواهد بود.

گمان می رود در این روز بیش از ۴۰ درصد از جمعیت کمتر از ۱۰ میلیون نفری پرتغال در خانه هایشان خواهند ماند.

یکی از شهروندان مسن پرتغال که بانویی مسن است می گوید:«انتظار هیچ چیز بهتر را ندارم. وضعیت فرقی نخواهد کرد. همه آنها دزد هستند.»

دیگری می گوید: «انتظار وضعیت بهتری را ندارم. همه سر هم کلاه می گذارند. هیچ امیدی و انتظار وضعیتی بهتر در آینده را ندارم.»

این دوره از انتخابات به مثابه رفراندومی برای سیاست های ریاضت اقتصادی دولت پدرو پاسوش کوئلیوی نخست وزیر و همچنین آزمونی برای سوسیالیست ها به رهبری آنتونیو کوستا خواهد بود.

حدود نیم میلیون پرتغالی کشورشان را ترک کرده اند و ظاهراً پرتغالی های مردد، حزبی که مناسب امروز آنان باشد را در عرصه سیاسی کشورشان نمی یابند.

آرای سرگردان و مردد بیش از ۲۰ درصدی در انتخابات پیش روی پارلمانی و تعیین دولت آتی پرتغال نقشی بسزا خواهد داشت.

اقتصاد پرتغال اگرچه با برنامه نجات ۷۸ میلیون یورویی به ورطه ورشکس