بیومکاترنیک علم پیوند انسان با ماشین است. این رشته شامل زیست شناسی ،عصب شناسی، مکانیک ، الکترونیک و رباتیک می شود. دانشمندان بیومکاترونیک اندامهایی را طراحی می کنند که با عضلات، اسکلت و دستگاه عصبی انسان ارتباط متاقبل دارد. هدف این رشته کمک به جایگزینی نقص عضو با دستگاه هایی است که همانند اندام طبیعی، با بدن انسان در ارتباط باشند.

کریس کومینز، خبرنگار یورونیوز با «هیو هِر»، رئیس دپارتمان بیومکاترونیک دانشگاه ام آی تی که در سال ۲۰۱۶ میلادی برنده جایزه پرنسس آستوریاس اسپانیا در بخش پژوهشهای علمی و فنی شد، در مورد جزئیات چگونگی دستیابی او به اندام مصنوعی بیونیک و کارکرد این اندام های مصنوعی گفتگو کرده است:

هیو، از هشت سالگی صخره نوردی می کرد. او در ۱۷ سالگی یکی از بهترین صخره نوردان ایالات متحده به حساب می آمد. تا اینکه دچار حادثه شد. هنگام بالا رفتن از یک کوه یخ به همراه یک صخره نورد دیگر در یک کولاک گرفتار شدند.

آنها سه شب را در دمای ۲۹ درجه زیر صفر گذراندند و وقتی گروه نجات این دو صخره نورد را پیدا کرد، هر دو دچار یخزدگی شدید شده بودند. در نتیجه این یخزدگی، هیو دو پای خود را از زیر زانو از دست داد. او از آن پس او مصمم شد تا بجای فتح ارتفاعات، راهی برای غلبه بر این ناتوانی جسمی پیدا کند.

آقای هر می گوید: «ماجرا اینطور شروع شد… من اندام مصنوعی معمول آن زمان را دریافت کردم. سال ۱۹۸۲ بود و من از دیدن آن پاهای مصنوعی وحشت کرده بودم. به خود گفتم: (چطور می شود که فقط همین باشد؟) از جنس چوب و لاستیک بودند. بدون هوش محاسباتی. بدون حسگر. بدون محرک های عضله. با خود گفتم : (شوخی می کنی! باید چیزی بیشتر از این باشد.) بعد از آن تصمیم گرفتم که یک عضو مصنوعی برای خودم طراحی کنم تا بتوانم با آن دوباره ورزش کنم و حتی از کوه بالا بروم.»

یورونیوز: آیا پیش زمینه ای در مورد این موضوع داشتید؟

هیو هر: در دبیرستان به فکر رشته های دانشگاهی نبودم و در رشته فنی و حرفه ای تحصیل کرده بودم. بنابراین می دانستم که چگونه از چوب و فلز وسیله بسازم. مواد لازم را تهیه و شروع به ساختن کردم و موفقیت آمیز هم بود. به سرعت توانستم دوباره صخره نوردی کنم و خیلی سریع مهارت های قبلی خودم را بدست آوردم. در واقع بالا رفتن با عضو مصنوعی بهتر از پاهای خودم بود. آن زمان بود که دنیایی را تصور کردم که در آن معلولیتی وجود نداشته باشد. اینکه ناتوانی که در بدن من رفع شده بود می توانست برای همه بشریت استفاده شود. به پیدا کردن راه حلی برای افراد کور یا معلول با استفاده از فناوری فکر کردم. انسانهایی که بخاطر ناتوانی خود درمانده و افسرده اند.»

یورونیوز: «بنابراین به خاطراندام مصنوعی خودتان بود...البته اگر می توان آن را اندام مصنوعی بیونیک (طبیعت الگو) نامید؟

هیوهر: «بله کاملا. اندام مصنوعی بیونیک نام مناسبی است.»

یویونیوز: چگونه به اینجا رسیدید. برای ما توضیح دهید که عملکرد این عضو به چه صورت است؟

هیو هر: «آنچه در پای من می بینید. عضو مصنوعی بیونیک است. آنها فوق العاده اند. هر عضو سه کامپیوتر دارد. کامپیوترهای بزرگ نیستند بلکه سه «چیپ» کوچک هستند. دوازده حسگر دارد که حالت، شتاب، سرعت، درجه حرارت و نیرو را محاسبه می کنند. تصمیمات توسط یک الگوریتم گرفته می شود که عضله ها را کنترل می کند. آنها با هر قدم من خودشان حرکت می کنند. انرژی آنها الکتریکی است و از باطری می آید که عصرها شارژ می شود. فوق العاده است. در حین راه رفتن سرعت، انرژی و حرکت ماهیچه ها و اسکلت مرا از طریق ارتباط با عص