سالن کنسرت «باتاکلان» در سالروز حملات تروریستی خونین ۱۳ نوامبر سال ۲۰۱۵ میلادی پاریس، با اجرای موسیقی راک استینگ روز شنبه بازگشایی می شود.

حمله یک سال پیش مهاجمان وابسته به داعش در پاریس ۱۳۰ کشته و بیش از ۳۵۰ زخمی برجای گذاشت، ۹۰ نفر در سالن کنسرت باتاکلان قتل عام شدند.

شاهدان و نجات یافتگان این حملات مرگبار از مشاهدات و خاطرات خود در آن روز می گویند.

دنیس پلو، یکی از حاضران در سالن کنسرت بود که سه ساعت شاهد تبادل آتش و سفیر گلوله ها بود. می گوید: «وحشتناک ترین لحظه، تبادل آتش بین تروریست ها و پلیس بود. گلوله ها به دیواری که من درست در پشت آن پنهان شده بودم اصابت می کردند. تکان و لرزش دیوار را به خوبی حس می کردم و دعا می کردم تا دیوار فرو نریزد.»

دانیل پنی، روزنامه نگار روزنامه لوموند فرانسه، از محل سکونت خود در نزدیکی باتاکلان اولین فیلم را در زمان حمله به این سالن گرفت، به یاری مجروحان شتافت، یک آمریکایی زخمی را به ساختمان محل اقامتش کشاند و تا بخواهد در را پشت سرش ببندد از ناحیه بازو تیر خورد.

آقای پنی می گوید که حمله ۱۳ نوامبر تاثیر خود را برای همیشه بر جسم او گذاشت است چرا که قادر به حرکت چند انگشت خود نیست و انگشتانش «بی حس» شده اند.

گریگوری ریبنبرگ، صاحب رستوران «لا بِل اکیپ» واقع در خیابان «شارون» پاریس است؛ یکی از چند کافه-بار و رستورانی که هدف حمله قرار گرفت. وی کتابی در خصوص حمله جمعه شب به رستوران خود و حملات پاریس به چاپ رسانده است.

آقای ریبنبرگ می گوید: «یک سال خودمان را جمع و جور کردیم اما هنوز با آن [خاطره]زندگی می کنم. برای ما تاریخ و سالروز آن حادثه معنایی ندارد، تاریخ و تقویم و اولین سالگرد برای شما روزنامه نگاران است. برای ما که در بطن حادثه بودیم، گویی که همین دیروز صبح بود، ولی در عین حال انگار از این اتفاق ده هزار سال می گذرد.»

یکی از ۱۹ نفری که در حمله به رستوران «لا بِل اکیپ» کشته شدند، همسر گریگوری ریبنبرگ بود، حادثه و خاطره ای که وی می گوید هیچ وقت از ذهنش پاک نخواهد شد.