Ο Φρανσουά Ολάντ θα αφήσει πολύ δουλειά στον διάδοχό του.

Το 2012, εξελέγη με την υπόσχεση αναστύλωσης της γαλλικής οικονομίας.

Τέσσερα χρόνια μετά, λίγοι αρνούνται ότι έχει αποτύχει.

Η ανεργία αυξήθηκε, η ανάπτυξη παραπαίει, η φορολογία «θερίζει», το έλλειμμα παραμένει πάνω 3% και το χρέος «σκαρφαλώνει» επικίνδυνα (πλησιάζει το 100% του ΑΕΠ).

Η μεγαλύτερη, ωστόσο, απογοήτευση είναι η ανεργία.

Όχι μόνο δεν κατάφερε να την μειώσει, όπως υποσχέθηκε, αλλά επί των ημερών του έσπαγε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο.
Τώρα βρίσκεται στο 9,7%.

Για να τη συγκρατήσει, η κυβέρνηση Βαλς «πέρασε», την άνοιξη του 2016, το νόμο Ελ Κομρί.
Πρόκειται για την εργασιακή μεταρρύθμιση, που πήρε το όνομά της από την αρμόδια υπουργό Μιριάμ Ελ Κομρί.

Είχε στόχο να κάνει πιο ελαστική την αγορά εργασίας, ωστόσο το ΔΝΤ θεωρεί ότι δεν προχώρησε αρκετά.

Ο Ολάντ υλοποίησε, πάντως, την υπόσχεση για φόρο 75% στα εισοδήματα άνω του ενός εκατομμυρίου ευρώ. Για δύο χρόνια, όμως.
Μετά ο νόμος σιωπηλά καταργήθηκε.

Παρόλα αυτά, η Γαλλία έχει την υψηλότερη φορολογία στην Ευρώπη.
Οι φόροι ανέρχονται σε 47,9% του ΑΕΠ, την ώρα που ο μέσος όρος στην Ευρώπη είναι 40% και στην Ευρωζώνη 41,4%.

Στα χρόνια Ολάντ, τα νοικοκυριά πλήρωσαν 50 δισεκατομμύρια ευρώ περισσότερους φόρους.

Δεν είναι περίεργο, λοιπόν, που η γαλλική οικονομία δεν μπορεί να «σηκώσει κεφάλι.»
Το τρίτο τρίμηνο η ανάπτυξη μετά βίας ξεπέρασε το 1%.

Μεγάλη απόσταση από το 2,5% που είχε θέσει ως στόχο η κυβέρνηση.

Εκτός από το ΔΝΤ, και ο ΟΟΣΑ προτείνει φορολογική ελάφρυνση, μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού και νέες αλλαγές στην αγορά εργασίας, προκειμένου να ανακάμψει η γαλλική οικονομία.