Największą karą dla kłamcy nie jest to, że świat przestaje mu wierzyć, lecz to, że on sam przestaje wierzyć światu...

Tekst:

Adrian Skoczylas – W kłamcy nie ma nic (2018) 432Hz 4K

Gdy wyjdziesz z uścisku kłamstw
zaorasz prawdą spróchniały dzień,
przepędzisz z życia swego wszystkich, kłamców precz

Z wyrywnej piersi miej moc
ośmieszać kłamców, ich własnym ja
że słuchasz pokaż, że wierzysz im - ech nic nie bawi tak
wysłuchaj kit i nagle przywal bezlitośnie prawdą w twarz

ref:
Nagle wrzask bo ten, odepchnął mnie, gdy chcę
powieści z palca snuć, brudne kłamstwa toczyć z zabrudzonych kłamstwem ust...
próżny żal i westchnienia, lamenty, złorzeczenia, pusty krzyk, bo w kłamcy nie ma nic.
Oplot kłamstw jak kokardą, więc go wytnij halabardą, prawdą krzycz, że w kłamcy nie ma nic!

Bo kwiatów nie poznasz barw, marzenia w nocy rozproszysz, gdy serce w oplocie wciąż tych samych perfidnych kłamstw - Cię toczy...

Nagle wrzask bo ten, już nie chce mnie, o nie,
powieści z palca snuć, przecież stek tych bzdur, przecież wierzyć miałeś mi! - dość - nigdy więcej...

Że słuchasz pokaż, że wierzysz im - ech nic nie bawi tak
wysłuchaj kit i nagle przywal bezlitośnie prawdą w twarz

ref:
Nagle wrzask bo ten, odepchnął mnie gdy chcę,
powieści z palca snuć, brudne kłamstwa toczyć z zabrudzonych kłamstwem ust...
Próżny żal i westchnienia, lamenty złorzeczenia, pusty krzyk, bo w kłamcy nie ma nic
oplot kłamstw jak kokardą, więc go wytnij halabardą, prawdą krzycz, że w kłamcy nie ma nic

Adrian Skoczylas