Öğretmen Güldeniz Semerci'nin ders anlatmasından detaylar
-Semerci'nin yemekhanede yemek toplaması
-Semerci'nin köpekleri beslemesi
-Semerci ve köpeklerden detaylar
-Semerci ile röportaj

( MANİSA )- Okul yemekhanesinden artan yemekler sokak hayvanlarına mama oldu- Öğretmen Güldeniz Semerci: “Herhangi bir canlının aç kalmasına tahammül edemiyorum”- “Bir canlının yaşamında fark oluşturmak inanılmaz mutlu ediyor beni” MANİSA

- Manisa’da bir öğretmen Milli Eğitim Bakanlığı bünyesinden emekli olduktan sonra sokak hayvanlarının bakımlarını üstlenen bir öğretmen, hem bakım masraflarını karşılamak hem de çok sevdiği öğrencilerine hayvan sevgisini aşılamak için özel bir kolejde yeniden mesleğe döndü. Öğretmen Güldeniz Semerci, okul yemekhanesinden artan yemeklerle sokak hayvanlarının bakımlarını sağlıyor. Manisa’da yaklaşık 2 yıl önce Milli Eğitim Bakanlığı bünyesinden emekli olan öğretmen Güldeniz Semerci, hayatını sokak hayvanlarının bakımına adadı. 31 yıllık öğretmenlik mesleğinin ardından emekli olduktan sonra sokak hayvanlarının bakımlarını üstlenen öğretmen Semerci, çok sevdiği öğrencilerinden de ayrı kalamadı. Hem sokak hayvanlarının bakımlarını daha sağlıklı yapabilmek hem de hem de öğrencilerine hayvan sevgisini aşılamak amacıyla Semerci, Manisa’daki özel bir kolejde öğretmenlik mesleğine geri döndü. Semerci, çok sevdiği mesleğinde yeniden kavuştuğu öğrencilerine hayvan sevgisinin önemini de anlatıyor. İşe başlamadan çalıştığı kurumla görüşen Semerci, okul yönetimine, okulun yemekhanesinden artan yemekleri sokak hayvanlarına vermek istediğini söyledi.

Okul yönetiminin kabul etmesiyle birlikte yemekhaneden artan yemekleri toplayan Semerci, Manisa’daki belli noktalara bırakarak sokak hayvanlarının karınlarını doyurmaya devam ediyor. “Herhangi bir canlının aç kalmasına tahammül edemiyorum” Hayvan sevgisinin kendisinde hep var olduğunu belirten Semerci, “Hayvan sevgisi hep vardı ama benim oğlumla başladı.
Tıp fakültesinde okuyan bir oğlum var. O bir gün çöpe atılan bir günlük kedi buldu. O kediyi besleyerek sıcak tutarak yaşattı. Onunla başladı.
Çevremde arkadaşlarım, velilerim, öğrencilerim herkes çok iyi bilir. Burada bizim koyduğumuz yiyeceklerden kuşlar da yiyor. Herhangi bir canlının aç kalmasına tahammül edemiyorum. Okuldan topladığım yemekler, çöpe atılacak. Ben onlarla hayvanları doyuruyorum. Bazen 10-15 tane oluyor bazen 3-5 tane ama ertesi gün geldiğimde hiçbir yemek kalmıyor” dedi.
“Buraya geldiğimde huzurla evime gidiyorum" Kazandığı paranın hayvanların yaşama tutunması için harcadığını belirten Semerci, “Bazen yaralı bir hayvan bulduğumda daha maliyetli oluyor. Bazen bin 500 lira harcıyorum. Ama o para bir canlının yaşama tutunması için gidiyor. Bu da benim için yeterli. Bir canlının yaşamında fark oluşturmak inanılmaz mutlu ediyor beni. Ben bazen okulda yoruluyorum. Buraya geldiğimde huzurla evime gidiyorum. Sabah akşam mahalledeki kedileri besliyorum. Onları beslemeden yemek yiyemiyorum. Onların tok olması beni de mutlu ediyor. Müslüman bir ülkedeyiz ama sokak hayvanları çok şiddet görüyor. Hiç değilse elimden geldiğince kendi adıma bir şeyler yapmak işitiyorum” ifadelerini kullandı. “Onların mutluluğu benim için yeterli” Hayvanların bakımını üstlendiği için emekli maaşının yetmediğini belirten Semerci, “Ben hayvanlara bakmaya devam ettiğim için emekli maaşım yetmedi. Yaşamama yeterdi elbet ama ekstradan hayvanları da çocukları da çok seviyorum. O yüzden hayvanlar için tekrardan çalışmaya başladım. İsteğim hayvan besleyen insanlara hiç değilse izin verilsin. Buraya geldiğimde tüm dünyayı unutuyorum. Bütün yorgunluğum gidiyor. O kadar açlar ki beni beklediklerini biliyorum. Onların mutluluğu benim için yeterli. Arabamda sürekli mama var. Spor yapmak için yürüyüşe çıkıyorum elimde mama olur. Ben çöpün içinde bir kedi görmeye dayanamıyorum. Allah hiçbir canlıyı çöpten beslensin diye yaratmamıştır. Herhangi bir şekilde eğer yanımda mama yoksa aç bir canlı gördüğümde mama temin ediyorum” diye konuştu.


http://beyazgazete.com/video/webtv/guncel-1/emeklilik-hayatini-ogrencilerine-ve-sokak-hayvanlarina-adadi-798341.html