72. Koğuş' un mahkumlarından Ahmet Kaptan, bileğine güçlü, mert bir adamdır. Mertliğinin yanı sıra saf bir dünyası olan Rizeli genç, bir gün hapishane müdürünün odasına çağrılır. Çok sevdiği anası, Ahmet Kaptan' a 150 Lira göndermiştir. O dönemin koşulları içinde, yani 1940' lı yıllarda bu, hatırı sayılır bir paradır. Ahmet Kaptan, paranın bir kısmıyla koğuşta kendine ranza ve döşek alır. Gariban mahkum arkadaşlarına da yardım eder. Koğuşa soba kurdurur, karınlarını doyurur. Ancak, mahkumlardan cezaevinin uyanık meydancısı Bobi, Ahmet Kaptan' ın paralarına gözünü dikmiştir. Kumar oynamasına ikna eder. Bu arada da Ahmet Kaptan' ın kadınlar koğuşundaki Fatma' ya tutkunluğunu bildiğinden yeni bir oyun kurar. Rizeli' nin çamaşırlarını Fatma' ya yıkatır. Kızın ona sevgisinden söz eder durur. Fa tma' nın ağzından yazdığı uyduruk ve sahte mektuplarla yüreğindeki sevdayı iyice tutuşturur.Böylece de saf Rizeli' nin paralarını yavaş yavaş çekmeye başlar. Bir yandan 2. Dünya Savaşı tüm şiddetiyle sürüp giderken öte yandan ortalığı korkunç bir kış bastırır. Kaptanın kumarda şansı döner, tüm elindeki avucundakileri yitirir. Yatağını, ranzasını, giysilerini, herşeyini kumarda Bobi' ye kaptırmıştır. Genç adam bu aptalca şanssızlığı yüzünden garibanların acıma dolu bakışları altında ezilmektedir. Hele tutkunu olduğu Fatma' nın bir başka cezaevine nakledildiğini öğrenince tam çılgına döner. Ahmet Kaptan, bir kavga sırasında camları kırılan o pencerenin önünden bir türlü ayrılamaz olur. Odun alacak parası da kalmamıştır. Ve kırık camlı o pencerenin önünde, Fatma' yı düşlerken bir sabaha karşı donarak ölür.