Neredesin ey yar?
Sensiz ayrılık bile ayrıldı sevdiğinden. Sensiz hüzün de mahzun oldu.
Sensiz şiirler yarım kaldı, dudağa değmedi; sadece bir fısıltını bekliyorlar.
Heceler senin elinden tutup şarkılara sokulmak istiyorlar.
Haberin var mı sevdiceğim, burada kuşlar yuvaya uçmuyor; gurbet bile gurbete düşüyor.
Duydun mu, burada bahar geldiğine pişman oluyor; güzün yaprakları kuruyor.
sensiz ayrılık bile ayrılık olmuyor, kavuşmak bile tat vermiyor.
Sensiz ne seven sevebiliyor, ne sevilen sevildiğini biliyor.
Sensiz sözler boşluğa düşüyor, sensiz kalem kâğıda dokunmuyor, sensiz dudak dudağa değmiyor.
Sensiz ne sevda seviniyor ne veda üzülüyor.
Sensiz hüzün bile yüze gelemiyor, acılar utanıp kuytulara saklanıyor........