ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΑΝΩΝΥΜΗΣ ΜΟΝΑΧΗΣ.

ΚΙ ΑΝ ΜΠΕΙ ΜΕΣ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ

Θάλασσα, ωκεανός, άγκυρα και σκούνα.
Ήλιος, φάρος άγρυπνος, λιμάνι στη φουρτούνα.
Ρόδο και βασιλικός, αμάραντο στεφάνι,
δώρο τ' αδαπάνητο, μόσχος και λιβάνι.

Κι αν μπει μες την καρδιά, χαρά στην που Τον έχει.
Ποτάμι είναι η αγάπη Του και χείμαρρος που τρέχει.
Κι αν μπει μες την καρδιά, κλειδί σπάει κι αμπάρα.
Μα φυλάει την πόρτα της, να μη σε βρει αντάρα.

Βασίλεμα κι Ανατολή, ανάλαφρο αεράκι
προσκύνημα κι απαντοχή, στασίδι και γελάκι.
Αστέρι πρωϊνό, χρυσόρογο σταφύλι
αύρα και αγλάισμα, ακοίμητο καντήλι.

Κι αν μπει μες την καρδιά, χαρά στην που Τον έχει.
Ποτάμι είναι η αγάπη Του και χείμαρρος που τρέχει.
Κι αν μπει μες την καρδιά, κλειδί σπάει κι αμπάρα.
Μα φυλάει την πόρτα της, να μη σε βρει αντάρα.